อิสรภาพของชีวิตที่แท้จริงนั้นมิได้อยู่ที่การไม่มีอะไรเลย
หากเกิดขึ้นได้เมื่อจิตใจไม่พึ่งพา และยึดติดความสุขจากสิ่งเสพ
และเทคโนโลยีทั้งปวง เพราะรู้ว่ามันไม่จีรังยั่งยืน ต้องแลกกับ
ภาระที่ทำให้เป็นทุกข์ และไม่สามารถเป็นที่พึ่งพาได้อย่างแท้จริง
อิสรภาพของชีวิตเกิดขึ้นเมื่อเราสามารถเข้าถึงความสุขอันประณีต
จากภายในจนแลเห็นว่าความสุขจากวัตถุสิ่งเสพนั้นทั้งหยาบและเข้มข้น
ระคนด้วยทุกข์ยิ่งสามารถประจักษ์ถึงสัจธรรม จากการเพ่งพินิจภายใน
จนแลเห็นว่าความยึดติดถือมั่นในตัวตนเป็นรากเหง้าแห่งพันธนาการ
และทุกข์ทั้งปวงการเป็นอิสระจากความยึดติดถือมั่นในตัวตนจึงจะเกิดขึ้นได้
และนั่นคือการบรรลุถึงชีวิตอิสระอย่างสมบูรณ์
